Roland (B) + Tiny Legs Tim (B) CD voorstelling De Casino Sint-Niklaas (28-03-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: De Casino info artist: Roland - Tiny Legs Tim © Rootsville 2019

 

Nog eens een bluesoptreden dichtbij huis. Dat was lang geleden. Niet zo maar een bluesoptreden, maar wel een dubbele cd voorstelling want zowel Roland als Tiny Legs Tim zijn op ronde om hun nieuwste telg, “live” aan het Vlaamse publiek voor te stellen. Iets wat de je niet mag missen dus. En met mij dachten er dat nog velen want De Casino was aardig volgelopen, de fans stonden zowaar tot tegen het podium.

Levende legende Roland Van Campenhout speelt al sinds de jaren zestig heel uiteenlopende muziekgenres, gaande van jazz over folk tot psychedelische blues, steeds met zijn herkenbare sound. De muziek op zijn nieuwe plaat “Folksongs from a Non-Existing Land”, werd opgenomen met Nils De Caster, Teun Verbruggen, PJDS, Mirko Banovic en Frederik Segers, en hij noemt het zelf mantra-blues, omdat de nummers fungeren als een trip door een duistere, imaginaire wereld. Er is een duidelijke verwantschap met Ry Cooders soundtrack voor het cinefiele meesterwerk ‘Paris, Texas’, maar ook met de gewaagdheid van Captain Beefheart, Tom Waits en Dr. John. Roland blijft het muzieklandschap verder verkennen en zet zijn ontdekkingen om naar diepgaande songs zoals het een ware troubadour beaamt. Roland , you hate him or you love him. Ik heb van hem al schitterende dingen gehoord maar ook andere waarvan je denkt: “Wat is me dat”, het blijft dus altijd afwachten.

En inderdaad, ik kwam weer van een kale kermis thuis. Echt iets voor fans, maar ik denk dat de average bluesliefhebber zich weer bedrogen voelde. Zowel het beginnummer als de bisser klonken enorm chaotisch, een kakafonie van geluiden die mij eerder zouden hebben weggejaagd dan uitgenodigd om te blijven. Je kon dit niet echt in een vakje stoppen edoch waren er velen verkocht aan dit optreden als je de reacties in het publiek mocht horen.

Er werd gestart met ‘Washi Te Kudasau’, een zeer psychedelic nummer. Eigenlijk heb ik drie songs onthouden die ik uiteindelijk heel goed vond en dat waren ‘Life For Sale’, ‘Pick Up Your Sorrows’ en ‘Smile From The Heart’. De rest mocht gerust aan mij voorbij gaan. Maar wie ben ik natuurlijk. De die-hards vroegen een encore en die kregen ze. Een liedje over zijn kat ‘Liesje Van Izegem’ dat het optreden al even kakafonisch beëindigde als het was begonnen. Sorry, nop my cup of tea…of misschien word ik te oud? Who knows?

Tiny Legs Tim bewijst met enkele fantastische albums dat hedendaagse blues veel meer kan zijn dan het herkauwen van de bestaande vormen. Hij ontwikkelde op korte tijd een zeer persoonlijke stijl. Aan de basis van zijn levensechte (delta)blues ligt een waar ‘crossroad’-verhaal dat leest als een medische thriller. De naam Tiny Legs Tim is immers een knipoog naar zijn tengere gestalte en smalle benen, een gevolg van vele chirurgische ingrepen en een jarenlange overlevingsstrijd. Er was al ‘Melodium Rag’, een volledig stripped down album (2017) dat rond één micro werd opgenomen. En in februari 2019 ging zijn nieuw album (met full band, inclusief blazers) op de persen. Een schitterende plaat die grenzen verlegt. Tim omringt zich hierbij met een schare toppers zoals Steven Troch op harmonica, Tom Callens aan de baritone & tenor sax, Marc De Maeseneer op tenor sax, Marie-Anne Standaert en Yves Fernandez op trompet, Luc Vermeir aan de piano, Filip Vandebril op bas, Amel Serra Garcia op percussie en Frederik Van den Berghe aan de drums. Podium vol dus.

Onmiddellijk van een ander kaliber en veel meer mijn ding dan wat ik van Roland had gehoord. ‘Steppin Up’ daarmee begon de set van Tim & Co waarna ‘One More Chance’ en ‘Still In Love’ op het publiek werden losgelaten. Het big band gevoel was daar met de blazerssectie die het geheel andere vormen gaf dan hetgeen wij van Tim gewoon zijn. Rechterhand steven Troch, blies zijn stevige harmonicapartijen het publiek in en ook de percussie van Amel Serra Garcia, wisten mij te bekoren. Hoewel ik het album al verschillende malen heb beluisterd, klonk het “live” toch nog volledig anders, met meer warmte en meer kleur. ‘Heart Of The City’, ‘In The Morning’, ‘Big City Blues’, ‘I Ain’t Ready’ en op het laatste ‘Walk With The Devil’ sloten deze bluesavond in De Casino af. Ik kon echter zien dat er al wat volk huiswaarts was gekeerd, want de zaal was niet meer zo vol.

Uiteindelijk was het toch een fijne avond. Met uitzondering van Roland wat mezelf betreft, want niet mijn ding. Tim is nog een tijdje “on the road” met de voorstelling van de nieuwe plaat, dus ik zou zeggen: “overtuig u zelf” !

Marcel